کد مطلب:212757 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:32
مصادف، مولی ابی عبدالله
شیخ طوسی (ره)، در رجالش، او را از موالیان و ملازمان امام صادق و امام كاظم (ع) شمرده است. [1] .
كشی، از عیاشی، از علی بن عطیه، از مصادف نقل كرده كه گفت: حضرت ابوالحسن موسی الكاظم (ع) یك قطعه زمین زراعتی در مدینه (یا نزدیك آن) خرید، و سپس به من فرمود: من این زمین را برای دختر بچه (دختر مصادف) خریده ام. [2] .
داستان سفر مصادف به مصر، برای تجارت، از طرف حضرت صادق (ع)، مشهور است [3] و ما آن را در ذیل اخلاق امام صادق (ع) نقل كرده ایم.
در روضه كافی، روایتی از حلم امام صادق (ع) نقل شده كه ما ترجمه آن را ذكر می كنیم. محمد بن مرازم، از پدرش نقل كرده كه گفت: در خدمت امام صادق (ع)، از حیره خارج شدیم (آن زمانی كه منصور دوانیقی ایشان را خواسته بود و اجازه بازگشتن داده بود)، مقداری آمدیم تا به ساحلین [4] رسیدیم. اول شب بود. مردی از كاركنان منصور كه سمت تحصیلداری داشت و در سالحین زندگی می كرد، جلو حضرت را گرفت و گفت: نمی گذارم از این جا بگذری؛ و شدیدا بر ممانعتش پافشاری نمود.
من و مصادف در خدمت حضرت بودیم، مصادف عرض كرد: این سگ، شما را خیلی آزار می كند و ممكن است بازگرداند، باز معلوم نیست منصور چه كند؛ اگر اجازه فرمایی او
[ صفحه 319]
را می كشیم و بدنش را در رود می اندازیم. حضرت فرمود: مصادف! خویشتن داری كن. مصادف پی درپی از آن مرد تقاضای آزاد كردن می نمود و او مانع بود، تا بیشتر از شب گذشت، آن گاه دست از جلوگیری برداشت و رفت. حضرت فرمود: این كار بهتر بود (كه مقداری صبر كنیم و بردباری نماییم) یا آن چه شما می گفتید كه او را بشكیم؟ عرض كردیم: این عمل بهتر بود. حضرت فرمود: «ان الرجل یخرج من الذل الصغیر فیدخله ذلك فی الذل الكبیر»، گاهی مرد در گرفتاری كوچكی است اما به واسطه عدم تحمل خود را در ذلت بزرگ تر می اندازد. [5] .
مصادف فرزندی به نام محمد داشته كه از پدر خود روایت كرده است. ابن غضائری در یكی از كتاب هایش، محمد را توثیق و تعدیل كرده [6] ، اما مصادف را چیزی نمی شمارد. [7] .
كشی، از عیاشی، از علی بن عطیه، از مصادف نقل كرده كه گفت: حضرت ابوالحسن موسی الكاظم (ع) یك قطعه زمین زراعتی در مدینه (یا نزدیك آن) خرید، و سپس به من فرمود: من این زمین را برای دختر بچه (دختر مصادف) خریده ام. [2] .
داستان سفر مصادف به مصر، برای تجارت، از طرف حضرت صادق (ع)، مشهور است [3] و ما آن را در ذیل اخلاق امام صادق (ع) نقل كرده ایم.
در روضه كافی، روایتی از حلم امام صادق (ع) نقل شده كه ما ترجمه آن را ذكر می كنیم. محمد بن مرازم، از پدرش نقل كرده كه گفت: در خدمت امام صادق (ع)، از حیره خارج شدیم (آن زمانی كه منصور دوانیقی ایشان را خواسته بود و اجازه بازگشتن داده بود)، مقداری آمدیم تا به ساحلین [4] رسیدیم. اول شب بود. مردی از كاركنان منصور كه سمت تحصیلداری داشت و در سالحین زندگی می كرد، جلو حضرت را گرفت و گفت: نمی گذارم از این جا بگذری؛ و شدیدا بر ممانعتش پافشاری نمود.
من و مصادف در خدمت حضرت بودیم، مصادف عرض كرد: این سگ، شما را خیلی آزار می كند و ممكن است بازگرداند، باز معلوم نیست منصور چه كند؛ اگر اجازه فرمایی او
[ صفحه 319]
را می كشیم و بدنش را در رود می اندازیم. حضرت فرمود: مصادف! خویشتن داری كن. مصادف پی درپی از آن مرد تقاضای آزاد كردن می نمود و او مانع بود، تا بیشتر از شب گذشت، آن گاه دست از جلوگیری برداشت و رفت. حضرت فرمود: این كار بهتر بود (كه مقداری صبر كنیم و بردباری نماییم) یا آن چه شما می گفتید كه او را بشكیم؟ عرض كردیم: این عمل بهتر بود. حضرت فرمود: «ان الرجل یخرج من الذل الصغیر فیدخله ذلك فی الذل الكبیر»، گاهی مرد در گرفتاری كوچكی است اما به واسطه عدم تحمل خود را در ذلت بزرگ تر می اندازد. [5] .
مصادف فرزندی به نام محمد داشته كه از پدر خود روایت كرده است. ابن غضائری در یكی از كتاب هایش، محمد را توثیق و تعدیل كرده [6] ، اما مصادف را چیزی نمی شمارد. [7] .
[1] رجال الطوسي، ص 359.
[2] رجال كشي، ص 380.
[3] فروع كافي، ج 5، ص 161 - وسائل الشيعه، ج 12، ص 311.
[4] چهار فرسخي غرب بغداد.
[5] روضه كافي، ح 49، ص 73.
[6] گر چه در جاي ديگر او را ضعيف دانسته است (معجم الثقات، ص 117).
[7] رجال مامقاني، ج 3، ص 217، رديف 11822.